Zespół naukowców z Politechniki Koszalińskiej uzyskał patenty na dwa wynalazki udoskonalające budowę i cechy robota humanoidalnego. Opracowali dla niego samonośny kręgosłup i wielopunktowy przegub, które mogą mieć zastosowanie m.in. przy budowie egzoszkieletów.
Zespołem naukowców, który opracował oba rozwiązania polepszające pracę robotów humanoidalnych, kieruje prof. dr hab. inż. Wojciech Kacalak z Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Energetyki Politechniki Koszalińskiej. W skład zespołu wchodzą: dr hab. inż. Zbigniew Budniak, prof. PK oraz dr inż. Monika Szada-Borzyszkowska.
Opracowany przez naukowców samonośny kręgosłup robota humanoidalnego składa się z elastycznych modułów. Poszczególne człony można konfigurować indywidualnie, w zależności od potrzeb użytkownika.
– „Przez środek wszystkich modułów biegnie kanał, w którym umieszczono systemy sterujące. We wnętrzu zamontowane są m.in. toroidalne elementy sprężyste. Elementy te odkształcają się, gdy zgina się humanoidalny kręgosłup i samoczynnie wywołują potem zjawisko prostowania. To one decydują o tym, w jakiej pozycji znajduje się kręgosłup, dzięki czemu jego praca nabiera elastyczności. Pełnią tę samą funkcję, jaką w organizmie żywym wypełniają mięśnie” – czytamy w komunikacie Politechniki Koszalińskiej.
Cytowany prof. Kacalak podkreślił, że opracowane rozwiązanie zawiera w jednym „kręgosłup i wbudowany mechanizm samoprostowania”.
Opatentowany wynalazek, jak podano w komunikacie, może znaleźć zastosowanie w robotyce humanoidalnej, przy budowie egzoszkieletów oraz pomóc w rehabilitacji po urazach kręgosłupa. W ocenie prof. Kacalaka mógłby być on także wykorzystywany przy budowie robotów pełzających, pomocnych do prac inspekcyjnych w rurach, w miejscach niebezpiecznych zagrożonych wybuchem.
Drugim objętym ochroną patentową wynalazkiem zespołu naukowców PK jest wielopunktowy przegub usprawniający działanie robota humanoidalnego. Zapewnia elastyczność, tłumienie drgań i adaptację do warunków zewnętrznych. Swoim działaniem ma przypominać staw ludzki.
Przegub może być wykorzystywany nie tylko do usprawnienia działania robotów i egzoszkieletów, ale – w ocenie jego twórców – także w bionicznych endoprotezach stawu kolanowego i łokciowego. Sprawdziłby się także w zawieszeniu samochodu i w wózkach transportowych służących do przewożenia przedmiotów wrażliwych na drgania. Z tego samego powodu można by go wykorzystać, na co zwrócił uwagę prof. Kacalak, przy konstruowaniu minirobotów.
W ocenie szefa zespołu naukowców PK w najbliższych latach, obok rozwoju sztucznej inteligencji, w szybkim tempie rozwijać się będzie cybernetyzacja otoczenia, a nowym kierunkiem rozwoju może zostać Sensoryczna Sztuczna Inteligencja. Wskazał, że „już teraz powstaje wiele form robotycznych o cechach typowych dla układów ożywionych”. (PAP)