Świątynia w Stargardzie uzyskała wsparcie na prace remontowo-budowlane i konserwatorskie w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020, którego operatorem jest Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Łączne dofinansowanie remontu ze środków Unii Europejskiej oraz ze środków krajowych wyniosło prawie 21 mln zł. W niedzielę podczas konferencji minister prof. Piotr Gliński zapoznał się z zakresem prac jaki wykonano.
Kolegiata w Stargardzie jest najważniejszym zabytkiem sakralnym Pomorza Zachodniego, a także jednym z najwybitniejszych przykładów gotyku ceglanego w Polsce. W 2010 r. świątynia wraz z systemem murów obronnych została wpisana na listę Pomników Historii.
Zrealizowany w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 projekt „Rozwój zasobów kulturalnych poprzez prace konserwatorsko-restauratorskie w zabytkowej Kolegiacie pw. N.M.P. Królowej Świata w Stargardzie” objął m.in. remont wewnętrznej instalacji elektrycznej, remont elewacji i posadzki, remont konserwatorski wystroju malarskiego wnętrza, iluminację kolegiaty wraz z terenem przykościelnym, a także wykonanie nowych organów.
Po tych zmianach świątynia będzie w większym stopniu udostępniana zwiedzającym i turystom. Planowana jest także realizacja działań o charakterze edukacyjno-kulturalnym, a w przyszłości kolejny etap w ramach którego mają zostać zainstalowane windy.
Pierwotna świątynia, która była drewniana lub wykonana z granitowych ciosów, powstała w Stargardzie już w 1242 roku. Obecny kształt budowli nadała przebudowa Henryka Brunsberga w latach 1388-1500. W XVII w. kościół, podobnie jak całe miasto, poważnie ucierpiał w wyniku pożaru. Odbudowa trwała 25 lat i nadała świątyni wystrój barokowy. Jej regotyzację przeprowadzano dwukrotnie. W wyniku II wojny światowej kościół ponownie uległ zniszczeniom. W latach 1946-48 budynek wykorzystywano jako magazyn. W 1957 roku kard. Stefan Wyszyński rekonsekrował tu kościół.
Do cennych zabytków znajdujących się wewnątrz stargardzkiej kolegiaty należy barokowy ołtarz główny, wykonany z drewna w 1663 roku, oraz ambona z 1683 roku, prezentująca dekoracje i formę charakterystyczną dla rzemiosła snycerskiego Pomorza Zachodniego w drugiej połowie XVII wieku. W Kolegiacie zachowały się też fragmenty rzeźb. Jedną z nich jest reliefowa strefa kapitelowa w północnym portalu wieży północnej (prawdopodobnie z XIII w.), która ma formę fryzu, składającego się z szeregu scen zaczerpniętych z Księgi Rodzaju m.in. Stworzenie Adama i Ewy, Grzech pierworodny czy Wygnanie z raju. Ponadto na elewacji kaplicy mariackiej oraz we wnętrzach kaplic po północnej stronie nawy bocznej znajdują się też zabytkowe ceramiczne główki z XV i XIX w.
Świątynię wyróżniają również unikatowe polichromie: Chrystus na Tłoczni Mistycznej w zakrystii (XV w.), anioły oraz personifikacja Życia i Śmierci w kaplicy Trzech Króli (XVIII w.), Koronacja Matki Bożej, wizja Sądu Ostatecznego i Narodziny Jezusa w kaplicy Mildenitzów, a także te umieszczone w kaplicy burmistrza Stargardu z XVI w., Gröninga.
